Σκηνοθεσία: Agnès Varda
Παίζουν: Corinne Marchand, Antoine Bourseiller, Dominique Davray
Διάρκεια: 90 λεπτά
Χώρος Προβολής — Αμφιθέατρο Θεόδωρος Αγγελόπουλος – Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας

Η Κλεό είναι ένα μοντέρνο κορίτσι που ζει στην αριστερή πλευρά του Σηκουάνα, από αυτά που η ποπ κουλτούρα (ετερο)προσδιόρισε ως yé yé girls. Τραγουδίστρια της ποπ, με τρία τραγούδια στο ενεργητικό της, τα οποία σημειώνουν σχετική επιτυχία, αρκετή για να την αναγνωρίζουν οι περαστικοί στο δρόμο, χωρίς όμως ποτέ να είναι σίγουροι γι’ αυτό, η Κλεό θα φτάσει σε ένα κομβικό σημείο της ζωής της κατά τη διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου, της μεγαλύτερης μέρας της χρονιάς. Τότε θα ζήσει κι εκείνη τη μεγαλύτερη μέρα της δικής της, σύντομης μέχρι τότε, ζωής, περιμένοντας με αγωνία τα αποτελέσματα της βιοψίας, που θα δείξουν αν οι πόνοι στην κοιλιά της προμήνυαν τελικά κάτι πιο σοβαρό, την αρρώστια που έχει το ίδιο όνομα με το ζώδιο στο οποίο εισέρχεται ο ήλιος ακριβώς εκείνη τη μέρα. Στη διάρκεια του απογεύματος από τις 5 μέχρι τις 7, η Κλεό θα επισκεφτεί αρχικά μία χαρτορίχτρα με δυσοίωνα αποτελέσματα και μετά θα περιπλανηθεί στους δρόμους του Παρισιού, συναντώντας στο διάβα της εραστές, γνωστούς, φίλους και τυχαίους περαστικούς, σε μια πορεία που στο τέλος θα τη βρει λίγο πιο σοφή, σίγουρα πιο ώριμη κι ίσως ερωτευμένη. Μαζί μ’ αυτή και τους θεατές μαζί της.

Η κάμερα της Βαρντά ακολουθεί την κεντρική ηρωίδα της ταινίας σε πραγματικό χρόνο, στο χρονικό διάστημα που καλύπτει ο τίτλος, με μια κινηματογράφηση που μοιάζει αυτοσχεδιαστική κι ενστικτώδης, είναι όμως (προ)μελετημένη στην εντέλεια και αντικατοπτρίζει όλη την πορεία της κεντρικής ηρωίδας από τον ετεροπροσδιορισμό στην χειραφέτηση και την αυτονομία. 

Αν και μόλις η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Βαρντά, η «Κλεό από τις 5 έως τις 7» ήταν τελικά αντιπροσωπευτική της πορείας που θα ακολουθούσε η Γαλλίδα σκηνοθέτης μέσα στα χρόνια. Ανακαλύπτοντας την joie de vivre ακόμα και στα πιο μελανά και δυσοίωνα σημεία, η Βαρντά έδωσε ένα πολύτιμο μάθημα για την αυτογνωσία και την ολοκλήρωση. Για κάθε φύλο και για κάθε ώρα της ημέρας.

«Η πρώτη φεμινιστική πράξη μιας γυναίκας είναι να κοιτάξει. Να παραδεχτεί πως γίνεται αντικείμενο παρατήρησης, αλλά να αποκτήσει τη δύναμη να γυρίσει το βλέμμα και να παρατηρήσει κι αυτή.» Ανιές Βαρντά

.